كان يمكان يا سعد يا اكرام ولا يحلى الكلام الا بزكر النبي عليه الصلاه والسلام
كان فى زمن بعيد
كان فى ملك ووزير
كان كل لما تحصل حاجه للوزير يقول الحمد لله حصل خير
على الحاجة الحلوة والوحشة
كان الملك لما تحصل حاجه وحشه والوزير يقول كده كان يستعجب
لحد لما جه يوم و الملك ايدو اتحشرت فاصبعه اتقطع
فا الوزير زى عويدوه يقول الحمد لله حصل خير
الملك اتجنن لما سمع كده يعنى الملك صباعو اتقطع والوزير يؤل لى حصل خير
فا الملك امر بسجن الوزير
لحد لما جه يوم الملك كان رايح يصطاد فيه فا وهو معدى راح على قبيله بتعبد الاصنام والاوثان
فا من تقوس القبيله دى ان لو حد غريب عدى فى العيد بتاع الاله دى تذبحو
فا الملك عدى من على القبيله دى فا هما راحو جابو عشان يذبحو
فا واحد جه بص على ايد الملك لاه صباعو مقطوع
فقال هذا الرجل به معيب لا يصلح ان نقدمه قربان لى الاله
فا راح على الاقصر بتاعو وافرج عن الوزير بعد لما فهم الجمله الى اله بعد لما صباعو اتقطع
فا حكى الملك الى حصل معاه
فقال الوزير: ان انا ايضا سجنى نجانى من الموت انا ايضا
قال الملك : كيف
قال الوزير : ان لم اسجن كنت رافقتق فى الرحله فالما هما لما كانو هيلئو ان
اصبعك مقطوع ايد كنو هايخدونى انا بدالك
وتوته توته خلصت الحدوته
